Review: Vitriol – Suffer & Become

Na een onheilspellend intromuziekje, wat iets wegheeft van de klanken die uit een bijna defect muziekdoosje komen, knallen de gitaren van de Poolse extreme metal band Vitriol er met een flinke dosis distortion in om hun tweede studioalbum “Suffer & Become” te openen. Dit nieuwe album is de opvolger van het in 2019 via Century Media uitgebrachte “To Bathe from the Throat of Cowardice”, dat destijds erg goed is ontvangen. Een flinke schoen om te vullen dus, en de band heeft dan ook aangegeven dat de weg naar dit album niet bepaald de makkelijkste was.

Ondertussen is het tempo op de bijna 7 minuten durende openingstrack “Shame And It’s Afterbirth” flink opgeschroefd maar blijft er toch opvallend veel melodie te ontdekken. In de track is een geweldige gitaarsolo verwerkt die serieus voor kippenvel zorgt. Met zo’n episch begin liggen de verwachtingen voor de rest van het album erg hoog.

Zanger en gitarist Kyle Rasmussen deed zelf de productie voor het album, terwijl het mixen en masteren is gedaan door Dave Otero, die onder andere heeft gewerkt met Cattle Decapitation en Aborted. Niet de minste dus, en dat is dan ook te horen.

De tweede track, “The Flowers Of Sadism”, onderzoekt volgens Rasmussen het onderwerp van vroeg ontwikkelingstrauma en de daaruit voortvloeiende emotionele alchemie die kan leiden tot de ontwikkeling van sadistische impulsen:

While not being an ideal strategy in the presence of healthier alternatives, embracing my more vicious instincts was the key to my psychological and emotional survival at a time when my environment was both hostile and inescapable. It marks the beginning of a complicated journey of seduction by the necessary evils adopted in the pursuit of that survival.

Het is een boze, krachtige track met heftige drumsalvo’s van nieuwe drummer Matt Kilner, zoals die eigenlijk door het hele album heen wel te vinden zijn. Deze track is echter net iets rustiger dan de rest en heeft wat meer groove. Andere uitspringers zijn de diverse vocals op “Nursing From The Mother Wound”, wat qua zang aan de ene kant richting Cattle Decapitation gaat, maar waar ook delen in zitten die meer aan Behemoth doen denken.

In het midden van het album, bij track nummer vijf “Survival’s Careening Inertia”, is er een momentje van welverdiende rust te vinden tijdens de intro met een rustig gitaarspel en keyboard. Hier is iets meer geëxperimenteerd en is er zelfs geen zang te bekennen.

De dreigende en onheilspellende sound van de band is in elke track terug te vinden en brengt een goed te pruimen combinatie van technische death metal riffs, blastbeats en sfeervolle keyboardgeluiden. De zang, die wordt verzorgt door zowel gitarist Rasmussen als bassist Adam Roethlisberger, is brutal en in your face met voldoende afwisseling om interessant te blijven.

Dit album even rustig luisteren is er niet bij, want het arsenaal aan gitaar en drumgeweld dat Vitriol in dit tien tracks tellende album is niet te stoppen. Deathcore en extreme metal liefhebbers zitten in ieder geval goed en dit is dan ook een album dat weleens in mijn persoon toplijst van het jaar terecht kan komen.

Vitriol zijn:
Kyle Rasmussen – Zang, Gitaar
Adam Roethlisberger – Zang, Basgitaar
Matt Kilner – Drum
Stephen Ellis – Gitaar