Preview: Like Moths To Flames – The Cycles Of Trying To Cope

Een mens groeit over de jaren. Vaak zijn ervaringen, gedachten en gebeurtenissen een katalysator voor hoe men reageert op hun omgeving. Naast mensen kunnen bands ook veranderen, zo probeert Like Moths to Flames duidelijk te maken in hun nieuwe album. “The Cycles of Trying To Cope” omschrijft de cyclus van het doorlopen van emoties wanneer men groeit als persoon. Zanger Chris Roetter:

I think we alle have our own unique ways to cope, and these are mine.

De band wist in de afgelopen jaren hun stijl tussen singles enorm te variëren en eigen te maken. Dit nieuwe album heeft een duidelijke focus op hardere, zware instrumenten maar behoud de cleans die we kennen van voorgaande albums.

In 11 nummers wordt men als luisteraar voortgetrokken door een schilderachtig en donker landschap met thema’s als eenzaamheid, reddeloosheid en geluk. Het album is conceptueel in teksten met een duidelijke achterliggende gedachte. De album cover illustreert dit met een gedetailleerd, bijna Bijbelse vertolking van een gedachten landschap.

Release: 10 mei 2024 | Genre: Metalcore | Label: UNFD

Like Moths to Flames kent hun start als het idee van zanger Chris Roetter die de band wist te vormen met leden uit TerraFirma. Allen uit Ohio was een eerste EP, Dead Routine, al snel een feit. Sindsdien is de band alleen maar verder opgetrokken met een aantal line-up changes en een totaal van 5 studio albums.

Met het laatste album, No Eternity in Gold, afkomstig uit 2020 is The Cycles of Trying To Cope een fijne verrassing. De band wist door de jaren heen steeds zwaarder te worden, maar lijkt een “sweet spot” gevonden te hebben. Het nieuwe album is hard en gruizig, maar voegt door middel van clean vocals een scherp randje toe. Als geheel werkt het album enorm goed en bied het een stevige luister ervaring.

Paradigm Trigger omschrijft het gevoel van vastzitten, zowel op een fysieke als mentale plek. De teksten van het nummer spreken over dingen als aanhoudende geluiden en de zoektocht naar een einde aan de misère. Het nummer slaat hard aan zo vroeg op het album. Vooral de ritmische gitaren springen in de breakdown goed naar voren. Daarnaast zijn de vocalen erg krachtig en passen ze goed bij de agressie van het nummer.

I felt my body detach from my soul.
Distorted visions of a place I’ve been afraid to go.
The white noise on repeat, calling me home.

Het nummer is vol van geluid maar weet net voor het einde af te remmen. Cleane vocalen luiden de breakdown in die het nummer tot een slopend einde brengen.

Het vierde nummer op het album is een fijne afwisseling die terug doet denken aan oudere titels die de band ooit uit heeft gebracht. Met hoofdzakelijk zang wordt het nummer Gone Without a Trace tot zijn hoogtepunt geleid. Het nummer vertelt over de pijn van het herleven van herinneringen. Wanneer tijd vervliegt maar je vast wil houden aan een bepaalde gedachte. Het nummer is zacht en rustig in opbouw maar weet je hard te raken met de zuivere zang en krachtige gitaren.

Met Dissociative Being nemen de leden van Like Moths to Flames je direct weer terug naar de wereld van gruis en geluid die we eerder al hebben mogen horen. Zowel in geluid als in tekst is dit één van de zwaarste nummers van het album. De band zegt zelf:

Blood leaves a stain that’s often hard to remove. Much like the scars that people leave when they’re destructive with their life. This song is about someone who’s destroyed everything they had left.

Middels goed getimede zuivere vocalen blijft het nummer verfrissend zonder te veel naar de duistere kant af te buigen. Het nummer is een enorm sterke toevoeging aan het album die zeker vaak geluisterd zal worden.

The Shepherd’s Crown is een kort en straight-to-the-point nummer. Het nummer verteld over het wantrouwen van de band in het blind volgen van religie. Het nummer kent geen moment van pauze in de nog geen 3 minuten speelduur. Met tempo changes en strakke gitaar riffs is het nummer erg afwisselend en uniek op het album.

Hoe verder te gaan wanneer alles fout gaat? Hoe worden de kaarten opnieuw uitgedeeld en hoe kunnen we hier verder de toekomst mee in? Exact dat wordt besproken in het achtste nummer Kintsugi. Een Japanse benaming die verwijst naar de kunst van het repareren van servies met behulp van poedervormig goud, zilver of platina.

The days start to bleed the same.
I can barely hold onto anyone or anything.
When it always breaks.

Het nummer begint relatief rustig met zang en een focus op ritmische gitaar. Al snel zwelt het geluid aan met een luide drum, waarop kort een breakdown volgt. Het nummer heeft goede teksten en een mooie opbouw die je hand in hand naar het crescendo meeneemt.

The Depths I Roam begint met een kort pianostuk maar snel nemen de gitaren en drums het hier van over. Zoals de titel al weg geeft vertellen de lyrics een verhaal over eenzaamheid, ongemak en angst. Het nummer blijft aanhouden met een doorslaande gitaarriff die in intensiteit enkel toeneemt. Het melodische refrein weet perfect een gevoel van melancholiek door te laten klinken, wat het nummer erg uniek maakt.

Nog niet eerder bekend gemaakt was het nummer Soul Exchange. Dit stiekeme twaalfde nummer op het album is een onaangekondigde bonus track. Het nummer vat perfect het gehele voorgaande album samen met een perfecte mix ban zang, harde riffs en een breakdown waar je U tegen zegt. Het nummer is sereen doch hard. Een perfecte hekkensluiter.

The Cycles of Trying To Cope, het nieuwste album van de Amerikaanse metalcore band Like Moths to Flames is een unieke afwisseling met de consistentie die we van de band gewend zijn. Het album is op teksten emotioneel zwaar, en weet met de instrumentale de grens tussen meedogenloos hard en sereen meedenkend perfect te bewandelen. Het album is een complete luisterervaring met nummers die goed op elkaar aansluiten.

Like Moths To Flames bestaat uit:
Chris Roetter – Zang
Zach Pishney – Gitaar
Cody Cavanaugh – Gitaar
Roman Garcia – Drums