Alhoewel Amerika rijk is aan harde, meedogenloze bands zijn er een aantal die erbovenuit steken. Extortionist uit Idaho is binnen de 11 jaar als band uitgegroeid tot een opvallende naam in de metalcore/deathcore/beatdown gemeenschap door de venijnige mix van al deze genres. Met het nieuwe album “Devoid of Love & Light” weet het vijftal weer een zware, technisch complexe indruk op ons achter te laten.
Release: 17 mei 2024 | Genre: Beatdown metalcore | Label: Unique Leader Records
- This Is What Haunts Me
- Out of Touch
- A Grim Disconnect
- Devoiv of Love & Light
- Stockholm
- Invisible Scars
- Desynchronized
- Drained Of Life
- Dissociate
- When It All Goes Dark
Zoals de naam al zegt is het nieuwe album een samenvoeging van hun voorgaande EP, “Devoid” uit 2023, met een aantal nieuwe nummers. De cover van dit overkoepelende album toont een verpakt lichaam met een in verbanden gelegd hoofd. Slechts de mond is nog opengehouden terwijl het lichaam omringt is door bloemen. Een abstract, licht dreigend geheel dat doet denken aan onderwerpen als reddeloosheid en onmacht.
De leden van Extortionist zijn al vrij vroeg begonnen met hun reis. Alhoewel de band succes vond bij hun eerste EP “The Black Sheep” (2014) wist de band pas na 3 jaar hun album “The Decline” uit te brengen. Deze werd opgevolgd door het album “Sever The Cord” in 2019 met in ditzelfde jaar een self-titeld EP. De band kondigde hiermee ook hun laatste show aan, maar lang bleef het gelukkig niet stil. Over de terugkeer na hun 2 jarige absentie zegt zanger Ben Hoagland:
This is the best place we’ve ever been in as a band…Extortionist lives, and we’re here to stay.
Na de EP “Devoid” in 2023 is de band verder gaan werken aan een uitbreiding hierop. Die uitbreiding is dit album geworden. Een genre op de muziek van Extortionist plakken is lastig. De band kent veel overlap tussen de harde deathcore, serene metalcore en genadeloze beatdown hardcore. Elk nummer is in zijn eigen recht genre overstijgend, een feit dat niet elke band ze na kan doen.
We beginnen meteen met een flinke dosis herrie in “Out Of Touch”, het tweede nummer van dit album. De ritmische gitaar schuilt achter een hoop distortion en gruis, slechts overtroffen door de swingende drums. De screams worden onderbroken met korte stukjes cleane vocals voordat het nummer je terugstort in een beerput aan geluid.
Negating the loss I’ve found and I self-destruct.
There’s pain in your patience, and you’re waiting till I come down.
Het nummer verteld over het loslaten van personen en de daarbij komende gevolgen. Het nummer is duidelijk in opbouw en tekst, maar weet door de instrumentalen toch vernieuwend te blijven. Het toevoegen van de cleane vocalen was een verrassing die zeer goed uitpakte voor het totaalplaatje van het nummer.
Titeltrack “Devoid of Love & Light” laat je geen moment wachten. De karakteristieke beatdown intro met zowel een harde, ritmische drum als gitaar openen de deuren voor een nagalmend schouwspel. Het nummer kruipt je langzaam tegemoet met een opbouwend tempo en headbangende groove. Een distorted stem neemt het op de achtergrond over van vocalist Ben Hoagland terwijl de drums de hoofdrol nemen. De voortdurende tempowisselingen houden je paraat, wachtend op het volgende dat zal komen. Ook de welbekende beatdown call-out mag niet ontbreken om de breakdown in te leiden.
You thought I was done but I’ve returned.
I’ll denounce the hate and harness the pain.
Devoid of love and light.
Gitarist Jared Suku staat goed zijn mannetje tijdens “Invisible Scars”. De drums spelen meedogenloos door in dit akelig snelle nummer terwijl de gitaren door scheuren. Wat begint in een aangenaam riffje leid langzaam tot een meer ritmisch refrein om dan keihard terug te komen in de onaangekondigde breakdown.
“Desynchronized” toont de melodische doch strakke kanten van het vijftal. Met onder andere zachte achtergrond zang weet dit nummer je op je gemak te brengen voor de scream vocals het stokje overnemen. Het nummer toont de veelzijdigheid in zowel instrumenten als zang die de band beheerst. Het nummer is een kalme, vredige afwisseling met een rauw randje.
Met een titel als “When It All Goes Dark” valt het één en ander te verwachten. In het langste nummer van het album weet de band al hun welbekende idealen goed en compact samen te vatten. Het nummer gaat over eenzaamheid en achtergelaten worden op je meest moeilijke momenten. De tekst betrekt hier zowel een eigen ervaring bij als een globaler beeld van anderen.
Forgotten from the start, so there is nothing left to prove.
Everyone moves on and there is nothing you can do.
No sense in holding on because in the end we’re born to lose.
Een zwaar en heftig nummer dat voor de fans van Extortionist alleen maar vertrouwd aan zal voelen. Het einde toont echter van de vooruitgang die de band heeft gemaakt als moderne band. Een langzamer tempo met meer zangvocalen die het overnemen brengen het nummer, en daarmee het album, tot een beheerst eind.
Extortionist weet de toon door te zetten met deze, vrij letterlijke, uitbreiding op hun discografie. Gezien de voorgaande EP wist men wat er te verwachten viel. Desalniettemin weet de band genoeg originaliteit te tonen met de nieuwe nummers. De band heeft een mooi compleet album op weten te zetten dat binnen meerdere genres hun fans zal winnen. Een betere terugkeer had de band zich niet kunnen wensen.
Extortionist bestaat uit:
Ben Hoagland – Zang
Jared “Crimewave” Suku – Gitaar
Dominic Guggino – Drums
Kip Treeman – Basgitaar
Clayton Blue – Gitaar
