Het muzikale afscheid van de Britse metalcore band Our Hollow, Our Home. Na 11 jaar brengt de band hun laatste album uit. Via een statement op Instagram deelde gitarist Tobias Young afgelopen juli dat de band zou stoppen met een vierde, laatste album, nog in het verschiet. Dat album, “Hope & Hell” getiteld, is een oogstfeest van de jaren die de band heeft meegemaakt. Een veelzijdig album in totale Our Hollow, Our Home stijl die fans erg zullen waarderen.
Release: 27 september 2024 | Genre: Melodic metalcore | Label: Arising Empire
- “Castaway”
- “Hope & Hell”
- “Burial Season”
- “Veil Walker
- “Lifeline”
- “Funeral Walker”
- “The Worst In Me”
- “In Reflection”
- “Grave Warden”
- “Bloodmoon”
De geschiedenis van Our Hollow, Our Home vind men in 2013 toen de band opgericht werd door zanger Connor Hallisey en gitarist Tobias Young. In hun debuut-EP “//Redefine” (2015) werd de toon van de band al gezet. Snelle gitaren en hoog melodische refreinen met scherpe vocalen werden de hoofd eigenschappen van de band. De EP werd volledig door de band zelf gefinancierd. De band trok door met het album “Hartsick” (2017) en “In Moment//In Memory” (2018) in openvolgende jaren alvorens het album “Burn in the Flood” in 2021 uit te brengen. Ondertussen tourde de band veel met eigen shows en plaatsen op grote Europese festivals. Na een complete line-up verandering in 2023 keert de band terug met hun laatste album. Gezien persoonlijke omstandigheden stopt de band, maar niet voor hun (naar eigen zeggen) beste werk tot nu toe met de wereld te delen.
Het album begint sterk met “Castaway”, een klassiek Our Hollow, Our Home nummer met een dansbare breakdown. Het nummer maakt goed gebruik van de verschillende vocale stijlen en de drums overstijgen flink.
Castaway, leave me to drown in my own misery.
Waiting for the tides to take and bring me home again.
Het nummer weet het tempo terug te brengen onder gedaver van de gitaar melodieën om tot een bevredigend einde te geraken. Met een rustig tempo en mooie gitaarklanken komen we aan bij een hoopvolle conclusie.
Tegengesteld aan de opening track is “Burial Season” een venijnig nummer die via harde gitaren met hoge distortion op je af komt rolllen. De track is snel en agressief met scheurende melodische gitaren in de breakdown. De vocalen van zanger Gaz King en gitarist Young worden wederom mooi afgewisseld tussen de refreinen met een harde breakdown call-out om de luisteraar wakker te schudden alvorens het melodieuze karakter van de band het stokje weer overneemt.
Fighting fire with the furnace, the flames never die.
The hardest part of living, is being alive.”
Het vijfde nummer van dit album “Lifeline” breekt het album perfect doormidden met een old-school metalcore gevoel. Het nummer spring van de hak op de tak met een gitaar die ons inluid. De melodie van het nummer is aanstekelijk en blijft lang na luisteren nog rondspelen. Het nummer weet je op het correcte moment bij de lurven te pakken om los te barsten in een breakdown met een luide kreet van zanger King. De gitaren blijven nog doorklinken als het refrein terugkeert om het nummer uit te zingen.
Drummer Kieran Tonks trapt “Funeral Verse” af met een snerpende snare drum, ondersteunt door een terugkerend gitaar riffje. Het nummer voelt episch en groots door de ondersteunende vocalen van King. Het nummer is in opbouw klassiek van geluid maar komt weet door de vele breakdowns hard van geluid te blijven.
Zanger King zegt over het nummer:
Funeral Verse is an ode to the battle of mental health and the guilt that comes with knowing you’ll be hurting those around you with your departure. The lyrics portray a message to those closest to us: that against the odds and despite the constant struggle in one’s own mind, we shall fight against our demons and remain strong for our loved ones, even when we may not be able to be strong for ourselves.”
De refreinen worden wederom met zuivere vocalen gezongen door Young waardoor het geheel hoopvol en vredig blijft tot de uiteindelijke breakdown ons terug brengt naar de harde roots van Our Hollow, Our Home.
Een aanstekelijk hard nummer die live goed over zal komen vind men in “The Worst In Me”. De agressieve opening voorspelt veel goeds voor de rest van het nummer dat akelig hard door de speakers knalt door de lage gitaartonen en rappe refrein. Het nummer sleept je in nog geen 4 minuten door een zwaar landschap van distortion met teksten die gaan over verraad en wraak.
I’ll firefight the fallout you have left me with.
Now It’s over, I hope you found your closure.
I hope you’re satisfied.”
Het nummer wacht relatief lang met de breakdown waardoor deze op het laatste moment krachtig naar voren komt. Het nummer is volledig en snel in opbouw.
“In Reflection” is een goede afwisseling op dit keiharde album. Het volledige akoestische nummer bevat serene achtergrond geluiden met teksten over verlies en begrip. Een zachte piano speelt de hoofdrol om ons door een zacht landschap van muziek thuis te brengen. De verschillende uithalen van Young passen mooi in het geheel van geluid en vormen een mooi sluitstuk voor het album.
Our Hollow, Our Home weet in dit laatste album een mooie weg te plaveiden voor aanstormende bands. De band zegt hun tijd gehad te hebben, maar toont in “Hope & Hell” een sterk stukje vakwerk dat hoort bij een carrière van ruim een decennium. Het album raakt alle kenmerken van Our Hollow, Our Home maar weet er op deze manier een mooi rond verhaal van te maken voor de fans en luisteraars. Een waardig afscheid voor een band als Our Hollow, Our Home dat zijn steentje bijdraagt voor de komende jaren.
Our Hollow, Our Home bestaat uit
Gaz King – Zang
Tobias Young – Zang en gitaar
Kieran Tonks – Drums
Matt Thomason – Basgitaar
James Hackett – Gitaar
