Spiritbox, de progressieve heavy metal band die werd gevormd in 2017 door zangeres Courtney Laplante en gitarist Mike Stringer, werd in de zomer van 2020 een fenomeen in de scene met de komst van hun baanbrekende single “Holy Roller”. Nu, na twee keer genomineerd te zijn voor een Grammy gedurende een aantal heel succesvolle jaren die maar niet lijken te stoppen, begint de band met een nieuw hoofdstuk in hun succes.
Op 7 maart bracht de Canadese band het album “Tsunami Sea” uit, als opvolger van “Eternal Blue” dat uitkwam in 2021. “Eternal Blue”, dat op #13 uitkwam op de Billboard 200, opende de deuren van de heavy metal scene en herschreef op zijn beurt de regels met 12 fantastische, dynamische tracks. Het mixen van verschillende genres, van djent naar post-metal naar synth-beladen pop invloeden wordt de powerhouse Courtney Laplante nog meer in haar recht gezet als zanger. Daarnaast is de plek waar de band vandaan komt, Vancouver Island, een grote inspiratie in het produceren van dit album.
Release: 7 maart 2025 | Genre: Alternative Metal | Label: Rise Records/Pale Chord
- “Fata Morgana”
- “Black Rainbow”
- “Perfect Soul”
- “Keep Sweet”
- “Soft Spine”
- “Tsunami Sea”
- “A Heaven With Two Faces”
- “No Loss, No Love”
- “Crystal Roses”
- “Ride The Wave”
- “Deep End”
What a way to kick off an album. “Fata Morgana” begint met een intimiderende gitaar riff die al snel wordt vergezeld door LaPlante’s schitterende aanwezigheid. Wat begint met haar trademark brul, verandert daarna in een hypnotiserende harmonie waar ze laat zien dat ze, naar mijn bescheiden mening, absoluut één van de beste zangers in het speelveld is momenteel. In het midden van het nummer valt de volume weg en volgt er een moment van rust, wat zoals we wel al verwachtte, stilte voor de storm is.
De tweede track op het album heet “Black Rainbow” en de overloop van de twee nummers is een plezier voor de oren. Waar het vorige nummer magisch en ruig was, is deze een stuk meer duister (en ruig) en schuurt daarom heerlijk de schouders met elkaar. Courtney’s robotische stukje intro (wat later in het nummer een refrein wordt) geeft ruimte voor wat er komen gaat, een stukje boosheid waar “no pressure here to meet your soul, beyond the black rainbow” door jouw kopteletoon galmd.
“Tsunami Sea” deelt zijn naam met het album en geeft daarmee ook perfect weer wat het album inhoud; een golf van melodie en emoties. De eb en vloed, push en pull in het nummer wordt mooi weergegeven in de manier dat Courtney het nummer zingt, de manier waarop de woorden vloeien en de melodie vorm krijgt. Doorgaans het hele album hoor je de zachte geluiden van golven die de kust op rollen en het zachte gefluit van vogels, wat het terugkomend thema van het album des te meer benadrukt.
Her symboliseert naast de rustige, kalme oppervlakte, ook de rumoerige en diepe duisternis van de ‘ocean’. Courtney zingt over de verwachtingen die anderen hebben van haar die zij niet kan waarmaken en hoe diep haar dit raakt.
Ook in “Perfect Soul” en “Keep Sweet”, die in elkaar overlopen als een stroming, keert dit onderwerp terug. Hoe stukken van jezelf opgeven zonder dat anderen door hebben hoeveel dat kost uiteindelijk te veel van jezelf wegneemt en er niets overblijft.
“The goal is to find a common ground and find empathy with someone else, or even more so better understand yourself.” zegt Courtney in een interview met Rock Sound. “That’s just something I will always feel about our songs. It’s on a larger scale now, though, and when you’re insecure and depressed, it really feels like your whole outlook on life is affected. When they feel like that, some people lash out and hurt others, but then some people, like me, bring it all inward, and you end up hurting yourself. Even when you have all these people around you who care about you, you are always scared and feel inadequate and like you can’t live up to the person they see you as.”
Het laatste gedeelte van de album laat de luisteraar écht naar adem snakken. “No Loss, No Love” glijdt tussen glitchy elektronische geluiden, gesproken teksten en kneiter harde metal riffs, terwijl “Crystal Roses” je onderwater trekt met een bijna vloeibare drum & bass en een prachtige melodie. “Ride the Wave” is een opbouwend nummer die een krachtige spanning opbouwt tot het refrein uitbarst en vergezeld wordt door een knallende breakdown. Het album brengt de rust na de storm weer terug met “Deep End”, waar het mee eindigt.. Tot je het album weer aanzet en diezelfde rit opnieuw maakt.
Spiritbox zijn:
Courtney LaPlante – Zang
Mike Stringer – Gitaar, backing vocals
Zev Rosenberg – Drum
Josh Gilbert – Basgitaar
