Benighted keert na 4 jaar eindelijk terug met een nieuw album, “Ekbom”. Met meer dan een kwart eeuw ervaring ramt deze Franse band, die een mix van grindcore en brutal death metal speelt, terug door de speakers met een 36 minuten durend hels schouwspel. De band wist hoge ogen te gooien met eerdere singles en weet de trend voort te zetten in het album. 12 nummers aan slopende, rauwe en uiterst snelle death metal staan op je te wachten.
Release: 12 april 2024 | Genre: deathgrind | Label: Season Of Mist
- Prodrome
- Scars
- Morgue
- Le Vice des Entrailles
- Nothing Left to Fear
(ft. Oliver Peters) - Ekbom
- Metastasis
- A Reason for Treason
- Fame of the Grotesque
(ft. Xavier Chevalier) - Scapegoat
- Flesh against Flesh
- Mother Earth, Mother Whore
Het Ekbom syndroom, beter bekend als infestatiewaan, betreft een beleving waarbij de patiënt ervan overtuigt is dat er beestjes of parasieten onder diens huid leven. Alhoewel deze voor de patiënt levensecht zijn, is dit slechts een verbeelding die mensen in de omgeving niet delen. De hoes van het album toont een schrijnend geval van het Ekbom syndroom met een karakter dat de eigen huid open heeft gekrabd met op de achtergrond het beeld van hun waanzin in de vorm van een spin.
Met een line-up bestaande uit leden van bands als Dishumanized, Darkness Fire en Osgiliath valt er veel te verwachten. De band uit het zuidoosten van Frankrijk weet sinds 1998 brute riffs op ons af te sturen en is niet van plan om binnenkort te stoppen. Met 12 albums in hun repertoire met namen als “Identisick” (2008), “Carnivore Sublime” (2014), “Necrobleed” (2017) en “Obscene Repressed” (2020) past het nieuwe album “Ekbom” perfect in dit rijtje.
Benighted weet door de mix van death metal en grindcore een landschap te creëren waar niet veel bands zich aan durven te wagen. Met heftige teksten, intense onderwerpen en horror-esque thematiek is het moeilijk weg te kijken van een band als deze.
Binnen de eerste 2 minuten geeft het album waar we voor komen met de eerste pig squeel uit de keel van zanger Julien Truchan. Na een “rustige” opener met verscheidene fluisterde stemmen die je lijken te waarschuwen komt het eerste échte nummer van het album “Scars” loodzwaar binnen. Teksten die lijken te hinten naar een gedachtengoed van een persoon gevangen in diens eigen lichaam, zijn de woorden misselijkmakend goed uitgekozen voor een gevoel van ongemak en ongeloof.
Sucking dry the essence of serenity
Injecting anxiety in the unfathomable void digging my belly.
Het nummer is akelig snel en weet meermaals muzikale onderdelen uit de opener van het album terug te laten keren om een volledig en geheel plaatje te verzorgen van het album. Een perfecte opening van dit album die je klaarstoomt voor meer.
“Le Vice des Entrailles” is een volledig Franstalig nummer, maar daarmee absoluut niet vergelijkbaar met de “chansons” die normaliter uit deze hoek komen. Een ware headbanger met een slepende gitaarriff die je bij je lurven pakt en niet meer los wil laten. De (vertaalde) teksten vertellen over een gebied geteisterd door demonen en schaduwen die de persoon blijven achtervolgen. Met veel beeldspraak wordt duidelijk gemaakt hoe men leid onder deze omstandigheden, die wellicht herleid kunnen worden naar de staat in ziekte van diens eigen lichaam.
Met “Nothing Left to Fear” wordt de eerste feature op dit album duidelijk, namelijk Oliver Peters van het Canadese Archspire. Het nummer laat niet lang op zich wachten door te starten met een flinke blast-beat gevolgd door een ritmisch spektakel wat je niet in de koude kleren zal laten zitten.
De feature geeft een mooie kans om snelle wisselingen van vocalen tot leven te brengen. Het nummer is hiermee één van de hardere op het album en weet nog lang door te dreunen met de snelle drums en lead gitaar.
“Fame of the Grotesque” kondigt een feature aan met de zanger van Blockheads: Xavier Chevalier. Het nummer duurt nog geen twee en een halve minuut maar weet met een constante drum een totale impact op je te maken. Het nummer klaagt over de evolutie van de mensheid op het gebied van massa consumptie en de verslavende wens naar beroemdheid. Op een humoristische doch relativerende manier sluit het nummer af met het outro van een YouTube influencer.
Make me famous, I’m crazy.
With no talent to put forward but this one,
Blessed be the age of the Fame of the Grotesque.
Het gitaarwerk van Emmanuel Dalle komt enorm goed tot zijn recht in het nummer “Metastasis”. Een sidderende toon die aan blijft houden voor de 3 minuut 40 die het nummer duurt wordt ondersteund door de zware vocalen van zanger Julien Truchan.
De videoclip alleen al is een kunst op zich met beelden van maden die geprojecteerd worden op de lichamen van de hiervoor benoemde bandleden. Metastase, een ander woord voor uitzaaiingen, geeft de verstikkende werking van ziekten weer op schrikbarende manier. Hoe de hoofdpersoon langzaam leert te leven met het noodlot komt duidelijk naar voren in de teksten.
My reason to live, my reason to die.
In the slow euthanasia you wove for me.
Alhoewel het album slechts van korte duur is laat het een blijvende indruk achter. De zware teksten, ondersteund door denderend gitaar werk en heftige drumpartijen, zijn van uitermate hoge kwaliteit voor een relatief niche genre als hetgeen waar de mannen van Benighted zich in bevinden. Voor de fans van extreme metal zal dit een welkome verrassing zijn van oude bekenden. Wellicht niet voor iedereen, maar in klank uniek.
Benighted bestaat uit:
Julien Truchan – Zang
Emmanuel Dalle – Gitaar
Pierre Arnoux – Basgitaar
Kevin Paradis – Drums
