Preview: Landmvrks – The Darkest Place I’ve Ever Been

Franse bands zijn eigenlijk niet meer weg te denken in de moderne metalcore scene, en als er eentje duidelijk op weg is om een stempel achter te laten, is dat wel Landmvrks. De band komt na 3 jaar weer volledig terug met het vierde studioablum “The Darkest Place I’ve Ever Been” wat op 25 april 2025 zal uitkomen.

Release: 25 april 2025 | Genre: metalcore | Label: Arising Empire

Landmvrks werd gevormd in 2014 in Marseille en bracht hun eerste album “Hollow” uit in 2016, waar ze als allereerste hun unieke energieke geluid in presenteerde. Het tweede album “Fantasy“, wat uitkwam in 2018, borduurde hier op voort en werd positief ontvangen wegens het experimentele gehalte van het album. “Lost In The Waves” , wat uitkwam in 2021, werd het doorbreek album voor de band, het album werd niet alleen in Europa goed ontvangen maar ook ver daarbuiten. Met de “Complete Edition” van het album, ging de band op tour door heel de wereld en hiermee zette ze hun stempel op de wereldwijde metalcore scene.

“The Darkest Place I’ve Ever Been” beloofd het meest persoonlijke en ambitieuze project van de band te zijn. Zo benoemd ook zanger Florent Salfati in de Q&A van de band:

“My inspiration always comes from my personal experiences and personal reflections too. It comes from what I have experienced and what I felt above all over the last two or three years”

Het album begint dan ook met de title track “The Darkest Place I’ve Ever Been”, een nummer wat heel rustig en emotioneel begint, wat uiteindelijk uitbarst in een explosie van geluid. De toon is gelijk gezet en je word gelijk meegenomen in de gevoelens die Florent naar buiten wilt brengen. Het nummer beschrijft gevangen zijn in angst en zichzelf echt op het laagste punt in het leven bevinden.

“Creature” was de eerste single afkomstig van dit album en kwam alweer een jaar geleden uit. Het nummer opent krachtig met een Franse rap. Dit deed de band al eens eerder in het nummer “Visage“, waar destijds voor was gekozen omdat Florent aangaf dat hij zich op deze manier beter kan uitdrukken. Het lijkt met dit album dan ook een bewuste keuze dat er meer Frans naar voren komt om het voor de band nog persoonlijker te maken. In dit nummer word de moeite om de angsten in de ogen aan te kijken beschreven.

De enige feature op dit album komt naar voren in “A Line In The Dust” in samenwerking met Mat Welsh van While She Sleeps. Het interessante hiervan is dat er dus voor is gekozen om geen main vocalist mee te laten doen, maar de gitarist en het brengt de vocals van Mat Welsh echt mooi naar voren. Beide vocalisten passen perfect bij elkaar en het vormt hiermee een meeslepend nummer. Over de samenwerking benoemt drummer Kevin D’Augustino “Mat is a really good friend of ours and we love his voice. It was perfect for this song”

Een van de typerende factoren van Landmvrks is het gebruik van rap in de muziek. In “Blood Red” word hier ook weer voor gekozen, samen met Franse lyrics waar eerder al van benoemd werd, dat je het eigenlijk ook niet volledig voelt als dit niet jouw moedertaal is. Echter brengt de emotie in de stem van Florent al veel met zich mee. Ook benoemd de zanger in een caption bij het nummer “”Blood Red” is a raw dive into how I felt— caught in a cycle of pain, darkness, and fear, just trying to make sense of it all.”

“Sulfur” en de daarop volgende track “Sombre 16” voeren het verhaal door wat in “Creature” was gestart. “Sulfur & Sombre 16, continue the story introduced in Creature, while also unveiling the universe of the upcoming album; The darkest place that I’ve ever been. The songs, along with the new album, follow a protagonist as he descends further into the depths of hell. Undergoing profound physical and mental transformations“ benoemd de band op hun Instagram. De overgang naar “Sombre 16” voelt heel natuurlijk terwijl dit echt een volledig rap nummer is. Voor de die-hard fans van Landmvrks is dit ook een mooi stukje vanuit de solo muziek van de zanger, waar hij ook een shoutout naar doet.

In de Q&A word er al naar verwezen als Blinkin Park, en dat merk je ook wel in “The Great Unkown“, een nummer die qua sound veel weg heeft van Linkin Park, maar dan wel gestoken in een typisch Landmvrks jasje, waar het nummer explodeert in een breakdown voor het nummer weer overgaat op het refrein. De lyrics verwijzen naar een verloren gevoel. “I am diving into the void inside my shell. Overflowing with voices in my head. All my thoughts fall into the great unknown. Out of sight. Out of control“

“La Valse du Temps” opent verrassend met een bijna spoken-word zingen in het Frans en een piano, waarna het overgaat in een muur van geluid. Het is een nummer wat uit veel lagen bestaat en van emotioneel naar bijna wanhoop gaat. De zang gaat over naar een meezing moment en sluit weer rustig af met hetzelfde piano stuk. De band heeft hier wat gedurfde nieuwe keuzes gemaakt, waarmee dit nummer een van de sterkste nummers op het album is.

Als er een nummer goed het geluid van Landmvrks samenvat, is het “Deep Inferno“. De typische snelle vocals die bijna overgaan op een rap, raspy zang vocals en de intense screams van Florent. De opbouw naar de breakdown, waar je eigenlijk al de zaal bij een concert van ze kan inbeelden. Je wilt dansen, maar eigenlijk is het ook weer een emotioneel nummer, want ook weer hier gaat het over interne mentale problemen waarin er gerefereerd word naar je eigen vijand zijn.

Het nummer waar de band bijna het meest enthousiast over is, is dan wel “Requiem” Een nummer waarin de band ook al benoemd, dat ze in de studio sessie probeerden steeds sneller te spelen, waardoor het bijna uitkomt op een deathcore sound, met een zware breakdown en blastbeats. Ook de vocals zijn dieper dan we gewend zijn. Experimenteel, maar ook niet afwijkend van de Landmvrks sound. Ze maken hierin het deathcore geluid echt eigen.

Hel album sluit af met het emotionele “Funeral” wat volledig op de piano is. Dit zal waarschijnlijk niet het nummer zijn wat een voorkeur zal hebben bij de meeste metalcore liefhebbers, echter is het wel een prachtig eindstuk voor een diep persoonlijk en emotioneel album.

Landmvrks zet met “The Darkest Place I’ve Ever Been” een grote stap. Het neerzetten van een album wat zo eigen klinkt, maar ook zo vernieuwend is niet makkelijk, en zeker na het succes van “Lost In The Waves” zat hier veel druk op. Een kijkje in een zware periode, maar wat iets ontzettend krachtigs heeft gemaakt. “The Darkest Place I’ve Ever Been” is hartbrekend en zal dit jaar een indruk blijven achterlaten, en het is ook duidelijk dat de band niet te stoppen zal zijn.

Landmvrks bestaat uit
Florent Salfati – Zang
Nicolas Exposito | Gitaar
Paul C. Wilson | Gitaal
Rudy Purkart | Bas
Kevin D’Agostino | Drums