Review: Blessthefall – Gallows

BRB was de laatste tweet die Blessthefall poste voor een hiatus die uiteindelijk 3 jaar duurde. Vele roddels over een eventueel einde werden dan toch tegendeel bewezen toen de band de teaser dropte voor “Wake the Dead” in 2023. Het mocht hierna dus nog steeds even duren, maar nu is het eindelijk zo ver. Blessthefall heeft vrijdag 5 september na 7 jaar een nieuw album uitgebracht.

Release: 5 september 2025 | Genre: metalcore | Label: Rise Records

Blessthefall werd in 2003 opgericht door (nu ex) bassist Mike Frisby in Phoenix, Arizona. Samen met (EX) drummer Matt Traynor, Bassist Jared Wrath en (ex) zanger Craig Mabbit, die we onderandere van Escape The Fate kennen. Hiermee brachten ze in 2004 het debuut album “His last walk” uit. In 2008 nam Beau Bokan de vocals over en het eerste album met hem aan het voortouw “Witness” zag in 2009 het daglicht. De band heeft een aantal band member wissels doorstaan en Jared is de enige member die er vanaf het begin bij was. In totaal brachten ze nog 4 studio albums uit voor de ongeplande hiatus in 2020.

Hoge verwachtingen als een die-hard Blessthefall fan zijn momenteel aanwezig en de band benoemd ook dat die-hard fans of niet, dit album een top 2025 album zal worden. Maakt het ook echt de verwachtingen waar?

Mallxcore is eigenlijk een superleuke play om de band als zichzelf een beetje uit te lachen. Een stel millenial emos die nu toch weer een album uitbrengen. Een perfecter nummer om te openen is er eigenlijk niet. Het heeft veel weg van “Hey Baby Here’s That Song You Wanted” in de zin van de sound en de muziekvideo en doet een OG fans hart sneller kloppen. The lyrics roepen naar het feit dat tijd eigenlijk veel sneller gaat dan je denkt. “I am sorry that it took me so long” klinkt bijna als een verontschuldiging tegenover fans voor het lange wachten en de onduidelijkheid rondom de toekomst van de band.

Wat ik zelf altijd lastiger vind aan een vrij lange album rollout, is het feit dat je sommige singles dan al zo vaak hebt gehoord, dat het tegen de tijd dat het album uit is, je die eigenlijk wilt overslaan. En ik moet toegeven dat ondanks dat ik Wake the dead echt een geweldig nummer vond toen het uitkwam, het lastig vind om aan te horen in het gehele album. Het nummer is oud en vertrouwd Blessthefall, maar klinkt ook vernieuwend. Het hele album voelt als echt Blessthefall, maar dan in een moderner jasje.

Het eerste nummer wat nog niet als singel is uitgebracht volgt hierna. Venom is een sterk melodisch nummer, een echte meezinger. “I was waiting for the end, I had a death wish. Now I got my hands around your throath, I got a deathgrip” Vanuit een plek van zwakte, naar iets sterkers ontwikkelen. Van het begin tot het einde voelt dit als een Blessthefall klassieker, zeker wegens de gitaarmelodieën.

Somebody Else introduceert de eerste gast vocalist op het album. De band heeft hiervoor Matt Flood van Caskets ingeschakeld. Zijn vocals en die van Beau Bokan vullen elkaar ook mooi aan. De band heeft Matt niet zomaar gekozen, ze werden vrienden op tour en Beau benoemt Caskets als een opkomende band in de huidige scene, en dit maakt het nummer ook meer nu. Er zijn geen screams te horen op dit nummer. Een echte meezinger dus!

Hetzelfde verhaal als Wake The Dead geld eigenlijk ook een beetje voor Drag me Under, die in 2024 uitkwam. Dit nummer is vernieuwend omdat het een featuring heeft van Alpha Wolf wat wel heel goed past bij een throwback band, om het meer naar nu te trekken. Alpha Wolf’s Lochie Keogh bleek daarnaast ook groot fan van de band te zijn. Ik heb dit nummer onderhand al grijsgedraaid als fan van de band en komt dus nu wat herhalend over in het geheel van het album. Heb je het nooit gehoord? Dan is het zeker een collaboration die niet te missen is.

Gallows is de title track van het album en komt hard binnen. Een blastbeat in een Blessthefall intro? Don’t mind if I do. Je hoort hier de invloeden van metalcore van nu, met een beat waarbij je de two-steppers al kan inbeelden. De bridge heeft een inleidende opbouw naar een breakdown waar je U tegen zegt. De vocals van Jared en Beau komen hier ook harmonisch samen, waardoor dit nummer echt een impact heeft.

Na een vrij intense breakdown, gaan we over naar een iets rustigere intro bij Light The Flame. Dit nummer voelt ook echt als een old-school Blessthefall nummer. De invloeden van 2010 metalcore komen hier duidelijk in naar voren. Hierbij vooral de melodische gitaren en het meeslepende refrein. Ook hoor je wat lichte elektronische klanken tijdens de bridge.

Een combinatie van The Story Of The Year’s Dan Marsala & Beau Bokan, wat kan dat anders brengen dan een ultieme throwback. Beau benoemt dit ook als echt het doel van het nummer “Fell So Hard, Felt So Right”

We have done lots of shows with Story Of The Year, and we grew up listening to them. ‘Fell So Hard, Felt So Right’ makes me feel like it’s 2004 again, going back to the music that we fell in love with. Dan made so much sense, and he totally nailed it. It feels like going back in time. “

Dit is ook zeker bereikt met dit nummer. Het voelt voor mij als een stap terug in de tijd.

De oplopende intro en “GO!” maakt duidelijk dat “Y.S.A.B.” ook weer een harder nummer word. Ook als je later in het nummer begreipt dat de afkorting voor “You’re such a bitch” staat. Het voelt ook alsof er wat easter eggs verstopt zitten met callouts naar oudere nummers, zoals bijvoorbeeld de “Meet Me At The Gates” lyrics in dit nummer (wat een ouder nummer is van de band”.

Het album sluit toepasselijk af met “This Ends With Us“. Een nummer wat het album echt afrond en de vraag stelt of het echt het einde is, of het begin van iets nieuws. Het nummer wisselt af met harde screams, en meezing momenten.

De band benoemde in hun interview met New Noise Magazine dat ze als oude millenials graag naar een volledig album luisteren en ook echt een album op die manier wilden schrijven. Dit is ook wel echt gelukt, de nummers zijn logisch aan elkaar verbonden en het sluit ook duidelijk af. Er is geen een nummer waarvan je denkt dat hij niet thuis hoort op dit specifieke album en het voelt alsof ze hier ook echt over nagedacht hebben.

Gallows van Blessthefall is een blast from the past in een nieuw jasje geblazen. Het bewijst maar weer dat de band zich na al die tijd nog weten te vernieuwen, maar ook echt nog eigen klinken. Als oud fan, klinkt dit als oud vertrouwd Blessthefall, die meegegroeid is met de tijd. 16-jarige ik, maar ook nu bijna 30 jarige ik, luisteren hier vol gelukt naar!

Blessthefall bestaat uit:
Beau Bokan – Zang
Jared Wrath | Bas & Screams
Eric Lambert | Gitaar
Elliott Gruenberg | Gitaar